با توجه به سخنان شهید مطهری آیا دانستن هر چیزی، از ندانستن آن بهتر است؟

سخنان شهید مطهری :

“قرآن از پاسخ به سؤالات بی‌فایده امتناع می‌کند. در احادیثی که از پیغمبر اکرم(ص) و ائمه(ع) روایت شده است زیاد روی این مطلب تکیه شده

است که خُذْ عِلْمَ ما یعْنیک وَ لاتأْخُذْ عِلْمَ ما لا یعْنیک. یعنی همیشه دنبال اطلاع و آگاهی از چیزی برو که به حالت مفید باشد، آنچه که دانستن و

ندانستن آن برای تو علی‌السویه است و آن دانستن اثری برای تو ندارد رهایش کن، دنبال آن نرو، حیفِ وقت و نیرو و استعداد است که صرف اینجور

چیزها بشود.

مثلاً گاهی سؤال می‌کنند که اسم مادر حضرت موسی(ع) چه بوده است؟ بسیار خوب، حال اسم مادر حضرت موسی(ع) هر چه بوده، آیا دانستن

و ندانستن آن تأثیری در سعادت ما دارد که اگر بدانیم اسمش چیست یک اثری دارد و اگر ندانیم نه؟ خیر، هیچ تأثیری ندارد. و مثل هزارها اطلاعات

بیهوده و پوچ که افراد دنبال کسب آنها می‌روند در صورتی که یک ذره به حالشان مفید نیست.

انسان باید در مسئله‌ی کسب اطلاع، نهایت صرفه‌جویی را به‌کار ببرد. قرآن حتی مخصوصاً اِبا می‌کند از اینکه به سؤالات از مسائلی که خود آن

سؤال، به حال شخص فایده ندارد جواب بدهد؛ برای اینکه او عادت می‌کند که دنبال اینجور سؤالات برود و لهذا شما می‌بینید در قرآن هر جا قصه،

حکایت، تاریخ نقل می‌کند، از این جزئیات و خصوصیاتی که دانستن و ندانستن آن‌ها به حال انسان فایده‌ای ندارد احتراز دارد”.

“استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۱۰ ،ص۲۰۱-۲۰۰”

پاسخ :

این فرمایش کامل نیست.

تقریبا می‌توان گفت: همه‌ی مواردی که حتی در ابتدا گمان می‌شود فایده‌ای بر آن مترتب نیست، در قرآن بیان شده است.

به ظاهر قرآن دقت کنید؛ قرآن به سوال‌ها جواب داده لکن یا همان را یا برتر از آن را، بی پاسخ نگذاشته است.

حتی سیره‌ی اهل بیت(ع) هم همین بوده یا جواب می‌دادند یا بالاترش را می‌گفتند.

و لذا در قرآن، آنچه بیان شده نسبت به آنچه بیان نشده بسیار جزئیست.

التماس دقت.