امام صادق(ع) فرمودند: خداوند از عجب بر بندهی مؤمنش ترسید و او را به گناه مبتلا کرد».
بفرمایید که حکم تفاوت بین سیئه با صفت در این نگاه چیست؟
پاسخ:
به طور قطع غرض امام صفت نبوده چون رفع صفت زشت واجب فوریست؛ لذا مقصود لَمَم است.
« کفر و نفاق، کبر و ریا، بخل و حسد، شرک و عجب، رذایلی هستند که خداوند برای رهایی مومن از شر آنها ممکن است ایشان را مبتلا به انواع و اقسام لغزشها و لمم بنماید. اعاذنا الله من شرور انفسنا».