پرسش
«سفرهی خدا هميشه گسترده است ولی ما هميشه نمیخوريم وگرنه چنان از نور فربه میشديم كه جهانی را میتوانستيم نورانی كنيم.»
«استاد شیروی، هزاران فكر عميق، نكته ١٠٦»
وقتی صحبت از نور و نورانیشدن میشود، اينقدر زيبايی و لطافت برای انسان مجسم میشود كه بعيد میدانم كسی دلش نخواهد، چهطور میشود هر كسی با هر كلاسی در زندگي خودش تجارت نور كند؟ چهطور میشود لحظه به لحظه به فرمايش شما “نور خورد” و از اين لحاظ فربه شد؟
و اصولاً نورانیشدن چه مزايايی را با خودش به همراه میآورد؟
پاسخ
توصیهی بنده این است که تفسیر آیهی نور را در جلد ۲ تفسیر معنوی به دقت مطالعه بفرمایید.
برای تمامی سلیقهها مناسب است.