پرسش
وقتی که كمی در فضای اشتباه و اصطلاحاً گناه قرار نمی‌گيريم و كمی سعی می‌كنيم سمت آرامش و ارتباط قوی‌تر با خدا و اين‌طور مسائل پيش برويم، يک آرامش نسبی و آسودگی خيالی برای ما پيش می‌آید كه خيلی لذت‌بخش است ولی همين كه در شرايط بروز لغزش قرار می‌گيريم و بدون ردخور دچار لغزش می‌شويم دوباره احساس غم و پريشانی سراغ آدم می‌آید. چه‌كار بايد كرد كه به آن صلح درونی برسيم و اين‌گونه تهديدها را به فرصت تبديل كنیم و به جای منفعل شدن با اراده‌ای قوی‌تر به راه ادامه دهیم؟
پاسخ
باید فهمید که ما انسان هستیم و همه چیز در آنِ واحد تغییر خواهد کرد.
